عماد خراسانی
| عماد خراسانی | |
|---|---|
| نام اصلی | عمادالدین حسنی برقعی |
| زمینهٔ کاری | غزل‌سرا |
| زادروز | بهار ۱۳۰۰ خورشیدی توس |
| پدر و مادر | سیدمحمدتقی معین دفتر بی‌بی حرمت |
| مرگ | ۲۸ بهمن ۱۳۸۲ (۸۲ سال) تهران |
| ملیت |  ایران |
| جایگاه خاکسپاری | مقبرةالشعرای آرامگاه فردوسی |
| پیشه | شاعر |
| تخلص | شاهین, عماد |
| همسر(ها) | همسرش هشت ماه بعد از ازدواج درگذشت |
عمادالدین حسنی برقعی، معروف به عماد خراسانی (۱۳۰۰ - ۲۸ بهمن ۱۳۸۲) شاعر غزل‌سرا و قصیده‌سرای مشهور خراسانی است و از نام‌آوران شعر و غزل معاصر ایران به‌شمار می‌آید.
زندگی‌نامه
عماد خراسانی به روایت مهدی اخوان ثالث متولّد بهار ۱۳۰۰ خورشیدی در توس مشهد است[۱] اما خود در مصاحبه‌ای گفته تولدش را بدون هیچ توضیح دیگری در ۱۲۹۹ [۲] ثبت کرده‌اند. پدرش «سید محمد تقی معین دفتر» و مادرش «بی‌بی حرمت» نام داشتند. نسب عماد به احمد بن موسی مبرقع امام محمد تقی جواد می‌رسد و نام کاملش عمادالدین حسن برقعی است.[۳]
عماد در ۳ سالگی مادرش را از دست داد و در ۶ سالگی پدرش را و از آن پس تحت سرپرستی پدربزرگ و مادر بزرگ رشد کرد. عماد از ۹ سالگی با تشویق دایی خود، شعرخوانی و سرودن شعر را آغاز کرد. او در جوانی با تخلص «شاهین» یا «شاخص» شعر می‌گفت و سپس تخلص «عماد» را برگزید. تخلص عماد خراسانی را فریدون مشیری برای او انتخاب کرد.[۲]
عماد یک بار ازدواج کرد اما همسرش هشت ماه بعد درگذشت. او از سال ۱۳۳۱ به تهران رفت. عماد خراسانی فرزندی نداشت و تا آخر عمر تنها زندگی کرد.
وی پس از یک دورۀ بیماری در صبح روز شنبه ۲۸ بهمن ۱۳۸۲ در تهران در سن ۸۲ سالگی درگذشت.
عماد در نگاه دیگران[ویرایش]
«مهدی اخوان ثالث» که یکی از دوستان صمیمی عماد بود در مقدمه‌ای بر کتاب «ورقی چند از دیوان عماد» شرح حال و زندگی کاملی از عماد را نوشته که این کتاب تاکنون بارها با همان مقدمه تجدید چاپ شده‌است.[۴] به گفته اخوان ثالث «اگر شعر را در معنای حقیقیش به‌جای آوریم، نه فقط فن و صنعت‌گری و مهارت در تمشیت امر و قافیه و کلمات، بی‌شک عماد در غزل‌سرایی از شاعران برجسته و تراز اوّل معاصر است و در قیاسی وسیع‌تر، سخن او از این و آن متمایز است.»[۵]
از غزلسرایان معاصر، عماد خراسانی را یکی از معتبرترین چهره‌های غزل معاصر دانسته و می‌گوید: در دوره‌ای که غزل در ادبیات ما شرایط خاصی داشت و به سکون و سرگردانی رسیده بود، «محمد حسین شهریار»، «حسن رهی معیری» و «عماد خراسانی» هر یک با زبان و بیان خاص خود در پی غزل اصیل و سنتی رفتند. در ضمن این‌که عماد با حفظ ساختار و استحکام شعر کهن، حالاتی را ارائه می‌دهد که قابل توجه‌است و درد جامعه امروز را می‌شناسد. نکتۀ مهم در غزل عماد، تجلی دردها، ناراحتی‌ها و سرخوردگی‌هایی است که او در زندگی خود با آنها روبه‌رو بوده‌است. او اصالت غزل را حفظ می‌کرد و هیچ‌وقت از روی تفنّن غزل
نگفت، بلکه مفهوم غزل یعنی عشق و دوست داشتن را شناخته و به‌کار می‌برد.
اشعار
دیوان اشعار عماد خراسانی با مقدمه‌ای از مهدی اخوان ثالث، بارها تجدید چاپ شده‌است.[۵]
برخی شعرهای عماد به ضرب‌المثل بدل شده و چند نسل از لایه‌های گوناگون مردم ایرانیان، از شاعران نوآور گرفته تا کسانی که با ادبیات مکتوب معاصر آشنائی چندانی ندارند، عواطف و احساسات و حالات خود را با تکرار بیتی از عماد بیان می‌کنند که در حافظه آنان نقش بسته‌است.[۵]
| عهد کردم که دگر می‌نخورم در همه عمر | به‌جز از امشب و فردا شب و شب‌های دگر |
یا این بیت دیگر:
| دوستت دارم و دانم که تويی دشمن جانم | از چه با دشمن جانم شده‌ام دوست ندانم! |
این غزل زیبا و معروف از اوست:
| پیش ما سوختگان، مسجد و میخانه یکیست | حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکی است | |
| اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته‌نظریست | گر نظر پاک کنی، کعبه و بتخانه یکیست | |
| هر کسی قصه شوقش به زبانی گوید | چون نکو می‌نگرم، حاصل افسانه یکیست | |
| اینهمه قصه ز سودای گرفتارانست | ورنه از روز ازل، دام یکی، دانه یکیست | |
| ره هرکس به فسونی زده آن شوخ ار نه | گریه نیمه شب و خنده مستانه یکیست | |
| گر زمن پرسی از آن لطف که من می‌دانم | آشنا بر در این خانه و بیگانه یکیست | |
| هیچ غم نیست که نسبت به جنونم دادند | بهر این یک دو نفس، عاقل و فرزانه یکیست | |
| عشق آتش بود و خانه خرابی دارد | پیش آتش، دل شمع و پر پروانه یکیست | |
| گر به سرحد جنونت ببرد عشق عماد |
بی‌وفایی و وفاداری جانانه یکیست
|
و همچنین این غزل زیبا و البته معروف:
دلم آشفته ي آن مايه ي ناز است هنوز ...
مرغ پر سوخته در پنجه ي باز است هنوز ...
جان به لب آمد و لب بر لب جانان نرسيد ...
دل به جان آمد و او بر سر ناز است هنوز ...
گر چه بیگانه زخود گشتم و دیوانه ز عشق ...
یار عاشق کش و بیگانه نواز است هنوز ...
خاک گردیدم و بر آتش من آب نزد ...
غافل از حسرت ارباب نیاز است هنوز ...
گر چه هر لحظه مدد می دهدم چشم پر آب ...
دل سودا زده در سوز و گداز است هنوز ...
همه خفتند به غیر از من و پروانه و شمع ...
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز ...
گر چه رفتی ز دلم حسرت روی تو نرفت ...
در این خانه به امید تو باز است هنوز ...
این چه سوداست عمادا که تو در سر داری ...
وین چه سوزیست که در پرده ی ساز است هنوز
عماد و موسیقی ایران
بسیاری از غزل‌ها و اشعار عماد در برنامه‌های مختلف موسیقی اصیل ایرانی در رادیو یا برنامه‌های خصوصی توسط هنرمندان نامی و خوانندگان مشهور خوانده شده ازجمله استاد اکبر گلپایگانی که غزل پیش ما سوختگان ...و....دلم آشفته ی آن مایه ی ناز است هنوز را به صورت آواز اجرا کرده اند، محمد رضا شجریان یکی از غزلهای مشهدیِ عماد را به نام «پیری و معرکه‌گیری» به‌صورت ضربی در برنامۀ موسیقی ایرانی اجرا کرده‌است.[۳] همچنین آواز ویگن با شعر «ای دل بلا، ای دل بلا، ای دل بلایی» که از اشعار اوست معروف است. از آثار عماد می توان به((یک شب در بهشت))مثنوی حاوی پانصد بیتدر بحرخفیف به سال 1320 ((شبی بر مزار خیام ))به سال 1329و کتابچه ((سبو))و ((دیوان عماد خراسانی )) اشاره کرد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند